وڵم كه
وڵم كه تا نه‌وه‌یت كه‌س په‌ی وه ده‌ردم
دو سێ ڕووژی كه مهمانم ، وڵم كه !
نه‌گرت كه‌س ده‌عوه‌تم خوه‌م بیمه مهمان
وه كار خوه‌م په‌شیمانم ، وڵم كه !
حه‌مامه ئی سه‌رای سه‌رد و گه‌رمه
بساو كیسه‌یی وه ناو شانم ، وڵم كه !
نه ساخت من وه فولاده نه وه سه‌نگ
هه‌ف هه‌شت ده تیكه سوقانم ، وڵم كه !
ته‌نم زانم نه‌سیبِ مور و ماره
نه مورم نه « سلیمانم » ، وڵم كه !
وه كامِ كه‌س نیه‌گه‌ردد چه‌رخ تا سه‌ر
نه ده‌رویشم نه سوڵتانم ، وڵم كه !
وه واویلای دل هه‌ر شو ره‌وانه
سرشك غه‌م وه دامانم ، وڵم كه !
خه‌رابم كرد خه‌رابات خه‌یالت
وه ده‌س چود عه‌قل و ئیمانم ، وڵم كه !
وه باده‌ی ته‌لخ جام زنده‌گانی
ده‌می مه‌ست و غه‌‌زه‌ل خوانم ، وڵم كه !
وه سه‌حرای خیال چون قه‌یس ثانی
تو كردی ویل و ویلانم ، وڵم كه !
گوزه‌شت فه‌سل به‌هار و موسم باغ
وه فكر له‌رز زمسانم ، وڵم كه !
له وه ترسم بكیشد كار وه ها‌وار
نه‌كه‌ی كه‌س گوش وه ئه‌فغانم ، وڵم كه !
وڵم كه‌ید یا نیه‌كه‌ید ره‌حمی وه حالم
ته‌نم كردی وه زندانم ، وڵم كه !
وه ئه‌رواح شه‌ره‌ف سوگند كه دائم
مه‌لول مه‌رگ وجدانم ، وڵم كه !
شه‌ره‌ف كوشیاد و وجدان جوانه مه‌رگ بی
وه بی وجدانی حه‌یرانم ، وڵم كه !
وه كام دوشمه‌ن بووه‌م ئی دوس شكایه‌ت ؟
كه دوس بی قاتڵ گیانم ، وڵم كه !
وڵم كه ! وڵ كه‌رت نیم سوب له مه‌حشه‌ر
تو كردی خار دورانم ، وڵم كه !
تو كردی بی سه‌ر و سامان « شامی »
وه مه‌ولا خوه‌م قه‌شه‌نگ زانم ، وڵم كه !
